Lieve, lieve mensen,
Je hebt ons gevonden!! De website van Ben, Roos en Nicole. Hierop ga ik jullie vertellen van onze uitdaging, van onze ontmoetingen tijdens onze reis naar Santiago de Compostella. Maar eerst even een soort van woordje vooraf.
Hoe zijn we tot deze beslissing gekomen? Waarom gaan we dit doen? Wat hebben we gedaan? Onze voorbereidingen? Ik ga maar gewoon beginnen met het “waarom”?”. Met name mijn vader was al geruime tijd bezig om te lezen over Santiago, de pelgrimstocht. In principe wilde hij deze gaan lopen maar niet alleen. Mijn nog werkende moeder viel af want 4 maanden verlof zat er niet in bij haar werkgever. Ook vrienden of bekenden vielen veelal af voor diezelfde reden. Dat was natuurlijk balen, maar met regelmaat van de klok viel toch nog steeds het woord Santiago. Na een vervelende periode op mijn werk en met mijn gezondheid kwam bij mij een soort van “drang” om het allemaal af te sluiten en door te gaan. Voor de flauwekul zei ik tegen mijn vader; ik ga wel met je mee maar wel op de fiets. Nadat mijn vader wat rondjes is gaan toeren op de fiets was hij “om” en zijn we samen steeds vaker op de fiets gestapt en werden we steeds enthousiaster. Zo enthousiast dat mijn moeder zei; ik wil ook mee. En zo is het gekomen dat wij op 24 mei vertrekken richting Santiago!
Toen begon al snel de periode van regelen, trainen en op een rijtje zetten van heel veel zaken. De verlofaanvragen naar de werkgevers, het aanschaffen van geschikte fietsen, en dan maar te zwijgen van alle accessoires. Van tenten en fietsbroeken, naar fietstassen, kookgerei en zonnecrème. En dan het liefst allemaal lichtgewicht, want ja het moet allemaal meesjouwt worden “op ut fitske”.
Het trainen is eigenlijk in het late voorjaar van 2013 begonnen en hebben we opgebouwd van vlakke tochten van 50 kilometer tot stukken van 100 kilometer door het Heuvelland. De mergellandroute is al gepasseerd, een tocht naar de Ruhrsee via Aken en de bekende “Himmelsleiter” hebben we ook getrotseerd. Wanneer ben je klaar voor een tocht van 2554 kilometer? Ik heb geen idee. We zullen zien. Zoals Paddington als zei: “De enige manier om de weg te kennen, is om de weg te gaan.”
Door het lezen van reisverhalen van andere pelgrims hebben we geprobeerd ons voordeel te doen. Te kijken naar zaken die ze door hun ervaring aanraden en zeker ook afraden. Nou ja we zullen zien. Ik ben er van overtuigd dat ook wij straks met een lijstje terugkomen die wij zo nog een keer zullen doen maar ook, wellicht een korter lijstje, met “dat doe ik nooit meer” ervaringen. Dat maakt het juist zo leuk en vooral je “eigen” ervaring van een hopelijk onvergetelijke reis.
Ik, maar natuurlijk ook mijn ouders, wensen jullie het allerbeste. Willen jullie ons volgen om te kijken waar we uithangen en hoe het ons vergaat? Dat kan via deze website en de inlogcode die je van ons gekregen hebt.
Lieve groet, ook namens mijn ouders,
Nicole